Samen met collega's uit de media deed ik op 6 maart dus het Grote Gala van de Media in de Amsterdamse Stadsschouwburg.
Een aantal van hen is migrant of hun ouders kwamen ooit naar Nederland als migranten.
Het zijn vakgenoten in de media die acte de présence geven. Als debater, presentator, journalist en programmamaker. Dan heb ik het met name over RTL-collega Diana Matroos, columnist Zihni Özdil van de NRC, of die scherpzinnige journalist Danny Ghosen die ooit furore maakte bij Powned.

Wat we gemeen hebben is natuurlijk dat we van oorsprong geen blanke Nederlanders zijn. En wat we ook gemeen hebben is dat we het eens zijn over het gebrek aan diversiteit in de samenstelling van het personeel bij de Publieke Omroepen. Wat dat betreft doet hoofdredacteur Sjors Fröhlich het bij BNR Nieuwsradio in mijn ogen uitstekend. Hij kijkt niet op van een hoofddoek meer of minder in zijn presentatieteam. Kom daar maar eens om, NPO.

Tijdens het Gala praten we over het populisme in dit land en hoe media daarmee dealen. Of niet. Eigenlijk gaat het ook over beeldvorming. Of over associaties. Het klinkt wellicht wat vreemd maar tot op de dag van vandaag moet ik uitleggen waarom Molukkers ooit naar Nederland zijn gekomen en waarom Molukse jongeren aan het einde van de jaren zeventig tot gewelddadige acties zijn overgegaan, om op zijn minst aandacht te vragen voor het lot van de Molukse gemeenschap in Nederland en haar streven naar een onafhankelijke republiek.

Wilders wordt inmiddels van links tot rechts bestempeld als de verpersoonlijking van het populisme in Nederland. En velen vinden dat eigenlijk wel prima. Hij heeft een veroordeling aan zijn broek vanwege zijn uitspraken over Marokkanen in Nederland. Dat hij er minder van wil hebben in dit land. Wij kregen als Molukkers eind jaren zeventig te maken met een vergelijkbare uitspraak van het Tweede Kamerlid Theo Joekes (VVD). Hij vond tijdens een spreekbeurt in Maassluis dat Molukkers door hun gewelddadige acties direct het land uitgezet moesten worden. Volgens het Openbaar Ministerie was dat indertijd een aanzet tot discriminatie. Joekes verwoordde echter dat wat ik langs de lijn hoorde als ik voetbalde in mijn amateurelftal. Gewoon dat je een treinkaper bent en zo snel mogelijk moest wegwezen. Dat kregen we ook te horen van portiers bij discotheken overal in het land. So what's new? En dat overkwam meer Molukse jongeren aan het einde van die jaren zeventig tot diep in de jaren tachtig. Het blijft dan ook merkwaardig dat in de beeldvorming anno 2017 we nog steeds als Molukkers dat stigma hebben. Beeldvorming blijft een weerbarstig sentiment.

 

 

meer blogs